Zagubiony duch

Zagubiony, poszukujący oderwania od codziennej egzystencji. Zamyślony.
Skoncentrowany na swoim celu, biegnie. Ostatki sił, kolejny upadek. Podnosi się! I, mimo to nadal biegnie.

Każdy z nas miewa lepsze lub gorsze dni. Pragnie dostatniego jutra, szczęścia i prawdziwego schronienia. Gdzie szukać miejsca, w którym bez wątpienia otrzymamy, to czego oczekujemy?
Jednym tchem odpowiemy. W miejscu moich narodzin. Jednak nie zawsze jest nam dane przyjazne otoczenie.
Całe szczęście kościerzak zamożny, czy też biedny w głębi dusz powinien czuć...No właśnie. Co powinien czuć?
Czy Kościerzyna, to miejsce jego przyszłości?, czy zbuduje tutaj fundament swojego życia?. Czy kocha, to miejsce? Co dała jemu ta ziemia.
Kościerzyna, to piękne czyste(-powietrze) zadbane i przyjazne miasto. Niewątpliwie posiada specyficzny klimat. Niestety, nie jest on stały. Zależny od kierujących tym klimatem. Bywa często zarezerwowany dla określonej grupy.
-Jak czuje się tutaj nastolatek?. Znudzony. Od niedawna czuje zainteresowanie. Młodzieżowa rada miasta, skate park. Haloo chwilowo ktoś nas widzi!
-Przedsiębiorca? O matko! Co za podatki. To nie miejsce przyjazne dla mnie. Ciężki rynek.
-Bezrobotny? Ciężki rynek, bo nie ma pracy(bezrobocie 13,8%). Gdzie ją znajdę?
Tak jak przedstawiona we wstępie biegnąca postać tak i kościerzak biegnie. Niestraszne jemu problemy, ponieważ zawsze sobie z nimi radzi. Mimo, że często nie widzi w tym mieście swojego dostatniego życia. Pozostaje tu. Pozostaje dlatego, że wierzy. Ma pełne przekonanie, że Kościerzyna zmienia się, ciągle ewoluuje. Dostrzega nadzieję. Mimo że narzeka, krytykuje nawet i władzę, to zawsze doszuka się czegoś dobrego. Nie koncentruje się wyłącznie na tej ciemnej stronie w postaci

choćby przedsiębiorcy, nastolatka czy też bezrobotnego.
Świetlana przyszłość tego miasta musi być żywa.
Ciągle wspominam, że kuleje ten miastowy duch. Kultura. Jak mawiał Hanns Johst „Kiedy słyszę słowo kultura, odbezpieczam rewolwer. „ obawiam się, że niedługo niemal wszyscy mieszkańcy będą właśnie w taki sposób spostrzegać kulturę.
Dlaczego w moich wpisach tak często pojawia się słowo kultura? Ponieważ uważam ją za podstawę codzienności za coś, co wzbogaca nasze życie. To jest bogatsza teraźniejszość, ale i przyszłość.
Natomiast nie lubię, kiedy kulturę spostrzega się w bardzo stonowany nadęty i wzniosły sposób. Tak też dzieje się obecnie w Kościerzynie. Nalegam przekraczajmy te sztywne ramy!
Twórzmy, udoskonalajmy ducha miasta. Najbliższy duch powinien być świąteczny. Oby miasto spisało się. Czasami tak niewiele potrzeba. Drobna dekoracja. W zamian bezcenny zachwyt człowieka. Niezapomniane wspomnienia zarówno turystów, jak i samych kościerzaków, to doskonała reklama naszego kochanego miasta. Kreatywność i jeszcze raz kreatywność.